İşte geldik yine o mübarek ve bereketli ayın ilk gecesine. Ramazan, bir kez daha yüzlerimize tebessüm oluyor, kalplerimize huzur veriyor ve ‘Ayy! İşte geldi gerçekten!’ dedirtiyor yeniden. 🙂 Geçtiğimiz mübarek Ramazan ayından bu yana, ‘hayat’ denen rüyadan uyanmak üzere gözlerini kapayan nice insan oldu, Allah rahmet etsin. Ve kalplerdeki burukluğu gidersin diye belki de, pek çok minik, cennetten yeryüzüne doğdu. (Bu miniklerden birisi de tatlı yeğenim Asaf!) Ayrılıklar ve vuslatlar oldu, hayır bildiklerimiz şerr, şerr bildiklerimiz hayır oldu. Kaygılandık, sevindik, çılgın gibi eğlendik, üzüldük, ağladığımız da oldu ha! Velhasıl etraf yeşillendi, nakd-i huşûmuzu sarf eden nevbahar* ile insanı şöyle bir kendine getiren Ramazan-ı şerif buluştu, elhamdülillah!

Geçtiğimiz günlerde peygamberimizin çok güzel bir hadisi ile tanıştım. Şöyle söylüyor efendimiz: ‘… Oysa sabaha çıktığında/uyandığında vücudun sıhhatli/âfiyette ise, belâdan güvendeysen, günlük azığın/yiyeceğin de varsa, dünyanın bütün âfiyetine sahipsin demektir!’’** Tam da ramazan öncesi ne az şükrettiğimi fark ettirdi bu sözler.  Ve düşündüm ki M.S. 2018 senesinde bu nimetlerden uzak olan nice insan var şu küçük dünyamızda. Filistin’de insanlar hâlâ ölüyor. İnsanlık yapay zekâyı geliştirirken hızla, hâlâ yeryüzünde birileri açlık sıkıntısı çekiyor. – ve ölüyor. Var olan tedavi yöntemlerinden ve sağlık imkânlarından o kadar uzak ki bazı insanlar, 2018’de yaşamıyorlar sanki. Mutlaka bir yerde hata yapıyoruz veya eksiğimiz var, yoksa bu ölçüsüzlük ve dengesizlik ne mümkün! Umarım Ramazanın bereketinden biraz olsun nasipleniriz de oturur düşünürüz; ‘Ben/biz dünyadaki adaletsizliğin ve zulmün neresindeyim/neresindeyiz?’ diye. -Cevabı bulmak için oturduğumuz yerden kalkmamız gerekiyor olabilir mi?! -

Allah bu Ramazan'da da rahmetini bizden esirgemesin, elini üzerimizden çekmesin inşallah. Çünkü onun yardımı olmadan çölde yolunu kaybetmiş bir turist misali çaresizce dolanır dururuz. Haydi Allah’a emanet! 🙂

*  ‘Geldikçe nakd-i huşûmuzu sarf eder gider

    Çoktur bizim muhasebemiz nev-bahar ile!’  Nâbi

** Kuzâî: MUSNED-İ ŞİHÂB, N.19